در فرایند فعالیتهای آموزشی، معلمان و مدیران مدارس عناصر اصلی و کلیدی تحول نیروی انسانی محسوب می شوند. بنابراین باید از کارایی و اثربخشی لازم برخوردار باشند. معلمانی کارآمد و اثربخش اند که با نظریه ها، مبانی، اصول و روشهای تعلیم و تربیت آشنا باشند، و با بینشی هنرمندانه و اقتضایی محیطی را فراهم سازند که به جای انتقال اطلاعات و تحمیل اندیشه، احساس امنیت، شایستگی، خودکنترلی، و خودتحولی را در دانش آموزان تقویت کنند تا آنها بتوانند شخصاً معمار تعلیم و تربیت خود باشند. طراحان و مجریان برنامه های درسی نیز باید باور کنند که در عصر انفجار اطلاعات معلمان تنها منبع و انتقال دهنده دانش و معرفت علمی نیستند. عوامل زیادی در انتقال دانش و شکل گیری اندیشه نسل جوان مؤثرند. بنابراین آنها باید طراح، مدیر و جهت دهنده فعالیتهای آموزشی باشند. نقش آنها باید سازمان دهی، راهنمایی و تسهیل گری فعالیتهای آموزش باشد نه صرفاً انتقال اطلاعات و دانش علمی. براساس چنین باوری بود که سالها پیش تصمیم به نگارش و تألیف کتاب مهارتهای آموزشی و پرورشی گرفته شد. این کتاب در سال 1382 پس از یک دهه انتشار به دو جلد تحت عنوان: مهارتهای آموزشی و پرورشی (جلد اول)، مهارتهای آموزشی (جلد دوم) که از نظر محتوا وجوه مشترکی نیز داشتند چاپ و ارائه بازار گردید.