اولین‌باری‌ک‌دیمیتري‌پتروف رودیدم،داشت بابرادرش سرِازدواج باخواهرم معامله میکرد.
سر همین بایدازش بدم میومدولی وقتی جلوی پدرم روگرفت ک نزنتم،ی چیزی توقلب کوچیکم قلقلک خورد ،یه حسی‌ک تااون موقع تجربه نکرده‌بودم،

زندگی برام خلاصه شده بود تو خشم و خشونت، درد؛ رنج ، خون. یا می‌کشی یا کشته میشی..
اونقدر مرگ دورم پیچیده بود که دیگه یادم نمیومد زندگی چه مزه‌ای داشت.
تااینکه دیدمش.
یه دختر کوچیک و ظ

من هرگز نفرین نکردم … فقط تغییرش دادم. اکنون مجبور شده ام با مادوکس همکاری داشته باشم ، و از آنجا که نمی توانم او را بکشم ، مجبورم هر روز او را تحمل کنم. بنابراین صوفیا مرا ترک می کند.

اما عملا یک روحه. ، آنابلا یکبار دیگه مال منه
فقط از من سواستفاده میکنه…نه اینکه اهمییت بدم.
کمتر … ولی بیتفاوتی اون خفه کننده ست. من هیچ معنایی براش ندارم از چیزی هستم که اون برای من معنا داره.پشیمانی و عذرخواهی برای درست کردن این وضعیت اصلا کافی نبود.